Çocuklarda Parmak Ucu Yürüme

Çocukların Parmak Ucunda Yürümesinin Nedeni Nedir?

Çocukluk Çağında Parmak Ucu Yürüme sık görülen bir durumdur. Özellikle ilk 2 yaşta yeni yürümeye başlayan çocuklarda daha fazla görülür. Çoğu zaman alışkanlık sonucudur ve kendiliğinden düzelebilir.

Bununla beraber kas-tendon dengesizlikleri, tendonlarda doğuştan veya sonradan olan kısalmalar, bacak arka kısım kaslarında fazla kasılma durumları, bazı nörolojik hastalıklar, bacak uzunluk farklılıkları parmak ucunda yürümenin diğer nedenlerinden bazılarıdır.

Çocuğumdaki Parmak Ucu Yürüme Kendiliğinden Ciddi Bir Durum Olabilir mi, Nasıl Anlarım?

İlk iki yaşta parmak ucu yürüme çoğu zaman masumdur. Parmak ucu yürüyen bebek arada sırada dahi olsa ayak tabanının tamamını yere düz basabiliyorsa, düz basma sırasında dizinde fazladan arkaya hareket veya kalçadan öne bükülme olmuyorsa çoğunlukla tedavi gerektirmeden izlenebilir. Yalın ayak yürüyüş sırasında belirginleşir. Yürüme hızı arttıkça fazlalaştığı fark edilebilir. Ancak sürekli parmak ucu yürüyen çocukta diz arkaya doğru bükülüyorsa, iki yaştan sonra yürüyüş normalleşmiyorsa Aşil tendon kısalığı veya nörolojik bir rahatsızlık olup olmadığından emin olmak gerekir. Bunun en güvenilir yolu çocuk ortopedisi ile ilgilenen bir uzman tarafından çocuğun yürüyüşünün gözlemlenmesi, Aşil tendonunda kısalık olup olmadığının ve diğer eklem hareket açıklıklarının normal olup olmadığının kontrol edilmesidir. Muayenede kuşku olması halinde yürüme analizi veya nörolojik etkilenimin değerlendirilmesi için diğer bazı özel tetkikler istenebilir. Aşil kas-tendon sisteminde görece kısalık veya fazla kasılma tespit edilirse tedavi gerekir.

Parmak Ucu Yürüme Masum Değilse Nasıl Tedaviler Uygulanabilir?

Tedavi alternatifleri alçı ile düzeltme ve alçı değişimleri, fazla kasılmayı azaltan ilaçların doğrudan kas-sinir bileşke bölgesine yapılması, fizik tedavi rehabilitasyon uygulamalarının bunlara eklenmesi olabilir. Yukarıdaki uygulamalardan istenen sonuç alınamadığında görece kısalığın ciddiyetine ve yaşa göre farklı girişimlerle normal yürüyüşe yardımcı olunabilir. Her olgunun ayrı ayrı değerlendirilmesi ve kişiye özel tedavinin en fazla fayda en az hasar prensibiyle uygulanması başarılı tedavinin anahtarıdır.